Mαχητική συγκέντρωση και πορεία στην επέτειο του Πολυτεχνείου

Πραγματοποιήθηκε απόψε στην πλατεία Καποδίστρια, στο Ναύπλιο, μαχητική συγκέντρωση και πορεία  με αφορμή την 44η επέτειο  της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. 

Τη συγκέντρωση χαιρέτησαν:

Από την Επιτροπή Ειρήνης Αργολίδας, ο Μάνος Καταρτζής

Από την  ΟΓΕ Αργολίδας , η Μαρία Κουτρουφίνη

Από το Σωματείο Τροφίμων και ποτών Αργολίδας η Ευαγγελία Σταματέλου

Κεντρικός Ομιλητής ήταν ο Νίκος Διαλιάτσης, μέλος της Γραμματείας Αργολίδας του ΠΑΜΕ.

 (Μετά τις φωτογραφίες δημοσιεύεται ολόκληρη η ομιλία)

Η σημερινή μέρα πρέπει να αποτελέσει ημέρα τιμής για τον αγώνα του λαού ενάντια στη χουντική εφταετία. Δεν μπορεί να είναι απλά ένα μνημόσυνο για όσους έπεσαν. Τιμάμε και εμπνεόμαστε από τους αγώνες των εργατών, των αγροτών, των φοιτητών και μαθητών ενάντια στους τυράννους τους. Τιμάμε τους δεκάδες χιλιάδες φυλακισμένους, βασανισμένους, δολοφονημένους αγωνιστές που πάλεψαν , που έδωσαν το αίμα τους για καλύτερη ζωή της τάξης τους, για Ψωμί -Παιδεία Ελευθερία, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία.

Ο λαϊκός αυτός ξεσηκωμός είχε μήνυμα πολιτικό, ανατρεπτικό, αντιιμπεριαλιστικό ενάντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου εκφράστηκε η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στον ίδιο τον ξεσηκωμό, όπως και στην επίδρασή του στις μετέπειτα εξελίξεις. Ηταν αποτέλεσμα της ασίγαστης και πολύμορφης λαϊκής πάλης.

Η δικτατορία των συνταγματαρχών τον Απρίλιο του 1967, ήταν μια «λύση» που την επιβάλλανε οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, βιομήχανοι, των εφοπλιστές, των τραπεζίτες, μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι μαζί με τους Αμερικάνους, ήταν μια «διέξοδος» απέναντι στα προβλήματα που αντιμετώπιζε η διακυβέρνηση της χώρας εκείνη την περίοδο.

Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Στρατή Ανδρεάδη, εφοπλιστή και τραπεζίτη, που δήλωνε τον Ιούνη του ’67: «Στην Ελλάδα βασιλεύει τώρα η τάξη και η γαλήνη», ενώ ο εφοπλιστής Α. Χανδρής τηλεγράφησε στον Παπαδόπουλο τον Ιούνη του ’68: «Τίθεμαι εις την διάθεσιν της Εθνικής Κυβερνήσεως ίνα συμπράξω, εν τω μέτρω των δυνάμεών μου, δια την πραγματο ποίησιν των οραματισμών της Εθνικής Επαναστάσεως»

Ο Γ. Παπαδόπουλος αναδείχθηκε γρήγορα στον ισχυρότερο παράγοντα του δικτατορικού καθεστώτος και … έπιασε αμέσως δουλειά. Μερικά από τα μέτρα που επιστρατεύτηκαν για ικανοποιήσει τους «μεγάλους στόχους» και τα μεγάλα αφεντικά του, ήταν η εκτόπιση αγωνιστών , που είχαν ήδη μακρά θητεία στα ξερονήσια, η απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των 5 ατόμων και η λογοκρισία του Τύπου.Οι τρομοκρατικές συλλήψεις και επιθέσεις από το καθεστώς, οι διαφόρων ειδών απαγορεύσεις και ο αυταρχισμός, ο χαφιεδισμός και το φακέλωμα, οι εκβιασμοί και οι βασανισμοί ήταν καθημερινότητα για όποιον δεν συμμορφωνόταν με το καθεστώς και τις επιδιώξεις του. Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα βρέθηκε στο στόχαστρό του. Οι φυλακές του Ωρωπού, του Αβέρωφ, τα ξερονήσια, γέμισαν.

Όμως, η λαϊκή αντίδραση απέναντι στη χούντα όλο και θέριευε. Ο λαός μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό οργάνωσε σιγά σιγά τον αγώνα του απέναντι στη δικτατορία. Οι απεργίες, οι στάσεις εργασίας, οι διαδηλώσεις, τα διαβήματα, οι κινητοποιήσεις είναι πολλές από τις μορφές που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα του λαού. Από τις σημαντικότερες ήταν αυτές των αλιεργατών Καβάλας, των τυπογράφων Αθήνας, του τεχνικού προσωπικού της Ολυμπιακής, των εργαζομένων στη ΔΕΗ και στα τρόλεϊ, των αγροτών από τα Μέγαρα, το Μενίδι, τα Σπάτα και το Σκαραμαγκά. Οι εκδηλώσεις την 28^η Οκτωβρίου του 1972, για την επέτειο του πραξικοπήματος και την Πρωτομαγιά του 1973 ήταν προμήνυμα αυτού που θα ακολουθούσε.

Όπως στο εργατικό κίνημα, έτσι και στο νεολαιίστικο κίνημα αναπτύχθηκαν μεγάλοι αγώνες (ΑντιΕΦΕΕ). Ο χώρος των σχολείων και των πανεπιστημίων μπήκε στο μάτι της χούντας. Οι μαθητές δίνουν κι αυτοί τον αγώνα τους, δίπλα στους εργάτες και τους φοιτητές. Η τρομοκρατία και ο αυταρχισμός εντείνονται και παίρνεται το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης ενώ διορίζονται «αντιπρόσωποι» των φοιτητών από το ίδιο το καθεστώς. Οι φοιτητές απαιτούν γνήσιες εκλογές, ενώ το 1973 η επίθεση στην παιδεία εντείνεται με το νόμο για την ίδρυση ξενόγλωσσων κολλεγίων και ινστιτούτων.

Οι φοιτητές οργανώνουν την πάλη τους δίπλα στους εργάτες. Το σύνολο των σχολών παίρνει αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Το Φλεβάρη του 1973 γίνεται η μεγάλη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο, με την επέμβαση της αστυνομίας και ακολουθεί η διήμερη κατάληψη της Νομικής. Οι κινητοποιήσεις του λαού συνεχίζονται αμείωτες σε μαζικότητα και ένταση και επεκτείνονται σ’ όλη την Ελλάδα. Τα συνθήματα «Ελλάς Ελλήνων φυλακισμένων», « Ελευθερία», « Δημοκρατία», «Κάτω η δικτατορία», « Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός» δονούν την Ελλάδα!

Η κατάσταση οξύνεται παραπάνω από τον Οκτώβριο του 1973. Οι διαδηλώσεις των εργατών και φοιτητών είναι καθημερινές. Οι φοιτητές ζητούν τη διενέργεια γενικών συνελεύσεων και ελεύθερων φοιτητικών εκλογών . Κάπου εκεί ξεσπάει ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη. Τα γεγονότα είναι γνωστά, όσο γνωστή είναι και η συζήτηση περί “γενιάς του Πολυτεχνείου” που βολεύτηκε ενσωματώθηκε και σήμερα στηρίζει το σύστημα ... φταίει για όλα.

Όμως τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου , σίγουρα δεν αποτιμώνται από το τι κάνουν ή τι πορεία τραβάνε κάποιοι από τους πρωταγωνιστές τους Δεν είναι τα πρόσωπα που δημιουργούν τα μεγάλα γεγονότα, πόσο μάλλον τις εξεγέρσεις όπως αυτή του Πολυτεχνείου , που ήρθε ως συνέχεια και κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης. Είναι οι λαϊκές μάζες που εμπλέκονται σε τέτοια μεγάλα ιστορικά γεγονότα που δεν κινούνται από πρόσωπα αλλά από τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους συμφέροντα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπάρχει σαν ένα σημαντικό γεγονός και ορόσημο στην πάλη του λαού και της νεολαίας της χώρας μας, γιατί κινήθηκαν και έδρασαν χιλιάδες λαού και νεολαίας με επικεφαλής σε εκείνη τη φάση τη σπουδάζουσα νεολαία. Το Πολυτεχνείο είναι οι ιδέες του , τα ανεκπλήρωτα οράματα του , το αίμα των φοιτητών , των εργατών , των αγροτών και σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται με κάποιους ξεπουλημένους σήμερα, που βρέθηκαν στο κέντρο των εξελίξεων τότε. Αυτοί τράβηξαν το δρόμο τους , εξαργύρωσαν στο χρηματιστήριο της αστικής τάξης την όποια μικρή κίβδηλη αξία τους και σύντομα βρέθηκαν σαν στημένες λεμονόκουπες μια χρήσης στο κάλαθο των αχρήστων. . Η ιδέα της εξέργεσης του Νοέμβρη όμως δε χάθηκε. Συνέχισε να λάμπει δίπλα στην εξεγερμένη κλεφτουριά του 21, δίπλα στο Λαϊκό Στρατό, τον ΕΛΑΣ.

Το Πολυτεχνείο, λοιπόν, είναι ζωντανό και έχει λόγο που μένει ζωντανό

• Είναι ζωντανό, γιατί ποτέ δε δικαιώθηκε.!
• Το Πολυτεχνείο δεν είναι το μαυσωλείο κάποιων ηρωικών νεκρών και των ιδανικών τους, ώστε να πηγαίνουμε μια φορά το χρόνο και να προσκυνάμε νομίζοντας ότι πράξαμε το χρέος μας. Για μας, το Πολυτεχνείο είναι μια κόκκινη κλωστή που συνδέει το χθες με το σήμερα και το σήμερα με το αύριο! Είναι χρέος μας να συνεχίσουμε, να πιάσουμε το νήμα και να το πάμε μπροστά…
• Το Πολυτεχνείο διδάσκει ότι ο λαός όταν θέλει, μπορεί! Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η κορύφωση της συνειδητής πάλης και του οργανωμένου αγώνα εκατοντάδων χιλιάδων εργατών, αγροτών, φοιτητών και μαθητών όλων των προηγούμενων χρόνων.
• Καμία χούντα δεν ανατράπηκε με τις βόμβες και τα γκαζάκια, με ατομικές, τυχοδιωκτικές και τυφλές ενέργειες. Το αντίθετο συνέβαινε κάθε φορά μετά από τέτοιες ενέργειες…ήταν το απαραίτητο άλλοθι για να δυναμώνει η καταστολή. Ο μόνος αγώνας που συντάραξε τα θεμέλια της ήταν ο μαζικός, οργανωμένος, περιφρουρημένος αγώνας των εργατών και της νεολαίας. Έτσι και σήμερα καμία αλλαγή δεν πρόκειται να έρθει με την πέτρα και την κουκούλα. Αυτά τα «εργαλεία» θα είναι πάντα τα σύνεργα της προβοκάτσιας και η δικαιολογία για την ένταση του αυταρχισμού. Η καταστολή θα αξιοποιεί την προβοκάτσια για να επιβάλλεται και να προστατεύει και σήμερα και πάντα τα κέρδη μιας χούφτας ανθρώπων, που τα παίρνουν από τον ιδρώτα των γονιών μας…
• Τα παιδιά του πολυτεχνείου είχαν τα πρόσωπα τους καθαρά και φανερά, όπως και τα δικά μας. Τα παιδιά στο πολυτεχνείο ενώθηκαν με τους εργάτες που ήταν απ’ έξω από την πύλη. Έτσι και μεις σήμερα μπορούμε με τον μαζικό αγώνα μας, μαζί με τους εργαζόμενους να κάνουμε πράξη αυτά που τόσες φορές φωνάζουμε…
• Ο Νοέμβρης του '73 είναι ορόσημο, κορυφαίο αγωνιστικό στιγμιότυπο των αγώνων μιας ολόκληρης περιόδου. Μυρίζει νιάτα, ελευθερία, αγώνα μέχρι το τέλος, μυρίζει δακρυγόνα, θυσία και αίμα. Κρατάει ανοιχτό το παράθυρο της ψυχής μας για μια όμορφη ζωή , σε μια κοινωνία που θα ικανοποιεί τις ανάγκες μας. Μας διδάσκει να μη μένουμε απαθείς, να μην καθόμαστε φρόνιμοι , να μην περιμένουμε να μας χαρίσουν αυτά που δικαιούμαστε αλλά μαχητικά και οργανωμένα να τα διεκδικήσουμε!

Με οποιαδήποτε μορφή διακυβέρνησης, κοινοβουλευτική ή μη, το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει ουσιαστική λύση στη φτώχεια, την ανεργία, την υπονόμευση των δικαιωμάτων. Η κάλυψη των λαϊκών αναγκών είναι ασυμβίβαστη με την εξουσία των καπιταλιστών.

Τόσο η χούντα, όσο και οι κυβερνήσεις που αναδείχτηκαν από τότε μέχρι σήμερα υπηρέτησαν πιστά το κεφάλαιο και τις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις στις οποίες συμμετέχει. Αυτούς υπηρετεί και η “αριστερή” διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα λαϊκά στρώματα μάτωσαν κατά την 7ετία της χούντας, ματώνουν και κατά την 9ετία της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που είναι σε εξέλιξη σήμερα.

Όπως και τότε, έτσι και σήμερα το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και εμπλοκής του λαού σε επικίνδυνες πε- ριπέτειες.

Παρά τις συνεχείς διαψεύσεις από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ που δεν σταματά να παίρνει συγχαρητήρια από ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ, το μεγάλο κεφάλαιο για τη σταθερή στήριξη που προσφέρει στα σχέδια τους να αιματοκυλούν τους λαούς, είναι αποκαλυπτική η ενοχή της, όπως αποδεικνύεται από έγγραφα που επιβεβαιώνουν την προετοιμασία της Νατοϊκής βάσης στον Άραξο να υποδεχτεί πυρηνικά όπλα.

Ήδη, η σημερινή Κυβέρνηση, συνεχίζοντας την πολιτική των Κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, δίνει Γη και Ύδωρ στα γεράκια των ΝΑΤΟ-ΗΠΑ

• Έκανε το Αιγαίο ΝΑΤΟική Λίμνη, καλώντας τους φονιάδες των λαών να περιπολούν στο Αιγαίο
• Ανανέωσε την παραχώρηση της Βάσης της Σούδας στους Αμερικανούς, δίνοντας τους το πάτημα που θέλουν για να αιματοκυλούν τους λαούς της περιοχής.
• Έχει παραδώσει λιμάνια, αεροδρόμια, την γη, τον αέρα και το νερό της Ελλάδας στους δολοφόνους των λαών για να πηγαινοφέρνουν τους στρατούς τους και υπέγραψε με τις ΗΠΑ τώρα τη δημιουργία νέων Βάσεων για το ΝΑΤΟ και επέκταση των παλιών.
• Συμμετέχει ενεργά με Ελληνικές Δυνάμεις σε 13 ιμπεριαλιστικές αποστολές όπου Γης και δίνει χείρα βοηθείας σε κάθε επέμβαση των ΝΑΤΟ-ΕΕ στην περιοχή

Τσακίζει μισθούς και μεροκάματα, πετσοκόβει συντάξεις και επιβάλλει βάρβαρους φόρους στον λαό, την ίδια στιγμή είναι μια από τις 4 χώρες παγκοσμίως που δαπανά το 2% του ΑΕΠ για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς . Και επιπλέον έκλεισε συμφωνία με τις ΗΠΑ 2,5 δις για εκσυγχρονισμό των αεροπλάνων F16.

Από τη μια καταδικάζει τον λαό στην πείνα, και από την άλλη βάζει πάνω απ’ το κεφάλι του μια ωρολογιακή –πυρηνική- βόμβα που περιμένει να εκραγεί!

Σε μια περίοδο που οι επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, η κλιμάκωση των συγκρούσεων και η επιθετικότητα οξύνεται, όπως οξύνεται και η διαπάλη για τις αγορές, τους δρόμους μεταφορών και τις ενεργειακές πηγές, αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι η συμπόρευση με το ΝΑΤΟ, η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, η λεγόμενη «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» είναι ΚΙΝΔΥΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ για τους εργαζομένους και τον λαό.

Σαράντα τέσσερα χρόνια μέτα την εξέγερση του Πολυτεχνείου τα συνθήματα των αγωνιστών παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ , καθώς τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου πυκνώνουν στην περιοχή μας : Είναι πρώτης γραμμής καθήκον για τους εργαζομένους να παλέψουν όχι μόνο για συντάξεις , ασφαλιστικό αλλά και για την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς όλων των χωρών .Γιατί η εργατική τάξη δεν έχει να κερδίσει τίποτα από το αλληλοφάγωμα των καπιταλιστών , όπου γης,αντίθετα με το αίμα της ακόμη και σε συνθήκες καπιταλιστικής ειρήνης ποτίζει την όποια ανάπτυξη ακόμα και αν αυτή είναι “δίκαιη” όπως ευαγγελίζεται και η κυβέρνηση σήμερα.Χρειάζεται οι εργαζόμενοι να κατανοήσουν ότι μόνο η οργανωμένη ταξική πάλη είναι αυτή που θα ανατρέψει τους εκμεταλλευτές ώστε πραγματικά να εξαλλειφθει ο πόλεμος και τα δεινά του.

Ας μην ξεχνάμε ότι και σήμερα διεξάγεται πόλεμος και μάλιστα ολότελα ταξικός σε βάρος της εργατικής τάξης.Να μην πέφτουμε στις παγίδες τους: την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός υποκλινόταν βαθιά στον Τραμπ οι “πρώτη φορά αριστεροί” κάνανε εκδρομούλα στη Μακρόνησο χωρίς ίχνος ντροπής, την ίδια ώρα που καταθέτουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο φέρνουν την τρίτη αξιολόγηση ταφόπλακα στα δικαιώματα των εργαζόμενων .

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να γονατίσουμε. Είμαστε μπολιασμένοι με τα μηνύματα του Πολυτεχνείου και αυτά ήταν ταξικά, ανατρεπτικά, αντιϊμπεριαλιστικά.

Τιμάμε τον ανυποχώρητο αγώνα, την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, την μνήμη του και τους νεκρούς του.

Οργανώνουμε τη δική μας αντεπίθεση, τον δικό μας αγώνα, τη δική μας εξέγερση , για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.